به گزارش حیات؛ در سال های اخیر هدایت؛ حمایت و میزبانی از جریان های ضد ایرانی یکی از سیاست های پرتکرار کشورهای اروپایی و آمریکا بوده است. یکی از نمونه های این موضوع را می توان در حمایت اروپایی ها از جریان نفاق که دستشان به خون هزاران ایرانی با انجام عملیات های کور و هدفمند تروریستی آغشته است، مشاهده کرد.

این حمایت دیرینه از منافقین را باید شیوه نامه رویارویی با جمهوری اسلامی ایران دانست؛ شیوه ای که در ادوار مختلف نه تنها منتج به نتیجه برای غربی ها نشده بلکه زمینه ساز بی آبرویی هر چه بیشتر آنها را فراهم کرده است.

در آخرین اقدام ضد ایرانی، اینبار اعضای سنا در پارلمان ایتالیا میزبان سرکرده تروریست مجاهدین خلق شدند. در شرایطی ایتالیا پذیرای این چهره منفور شد که حتی سرسخت ترین تئوریسین های ضد ایرانی سعی در دوری از این فرد و تیم همراه آن می کنند. 

در حالی خبر میزبانی ایتالیا از سرکرده این گروهک جنایتکار رسانه ای شد که چندی پیش کمپ اشرف 3 در تیرانا مورد هجوم نیروهای پلیس آلبانی قرار گرفت و فردی به نام عبدالوهاب فرجی‌نژاد  که یکی از سرکرده های این گروهک به حساب می آمد، به هلاکت رسید و تعداد زیادی از سیستم های کامپیوتری منافقین ضبط و در اختیار پلیس آلبانی قرار گرفت.

شاید تیر خلاص به منافقین را باید بیانیه ایالات متحده در حمایت از پلیس آلبانی و عملیات انجام شده دانست که نشان داد که حتی آمریکایی ها روی مهره سوخته آنان شرط بندی نمی کنند.

حال سوال اینجاست در شرایطی که منافقین بیش از قبل به انزوا کشیده شده اند چرا پارلمان ایتالیا با دعوت از سرکرده این گروهک خصومت آشکار و اقدام مستقیم علیه امنیت ملی ایران را به نمایش گذاشته است؟ آیا این کشور به عواقب احتمالی حمایت از یکی از جنایتکارترین گروه های تروریستی اندیشیده است؟

آیا این میزبانی در ادامه الزام ایتالیا در حمایت از اپوزیسیون پس از رویدادهای سال گذشته در جریان اغتشاشات است؟
نکته قابل توجه در حمایت این روزهای ایتالیا از منافقین این است که پس از پایان اغتشاشات در ایران و ناامیدی اروپایی ها و آمریکایی ها از پروژه براندازی همچنان سیاستمداران کشور چکمه ای از خواب بیدار نشده و تحولات ایران را به درستی رصد نمی کنند و بر این باورند که می توان با حمایت از براندازها نقشه های مداخله جویانه خود را عملیاتی کنند.

باید به ایتالیایی ها تاکید کرد که حمایت از منافقین، بازی در یک زمین پر ریسک است که احتمال باخت در آن به مراتب بیشتر از پیروزی است و این رویکرد آنها  مصداق بارز ترویج و تشویق تروریسم.

تاکید بر این نکته ضروری است که میزبانی از قاتلان 17 هزار شهروند ایرانی یعنی تایید جریان ترور و کشتار بی گناهان و شریک جرم بودن آنان.